Aslında değişebilir insan. Ama bazı şeyler her zaman olduğu gibi kalır. Fesleğen tohumunun filizlenip aynı şekildeki tohumu tekrar vermesi gibi. O aynı kalan şeyler iyi olmalı. Değişenler kötü.
Bazı şeyleri kabul edebiliriz. Ama bazı şeyleri kabul ettiğimizi sansak da aslında kabul edemediğimiz için kendi düşüncelerimizin savaşında gidip geliriz sürekli. Masa tenisi gibi. Tarafsız bir top gibi...
Kabul etmek gerekli midir ona da karar veremezsin, taraf olamazsın.
Bilinmemek ve gizlenmek. Masanın bir tarafı.
Hislerin. Masanın diğer tarafı.
Öyle işte.
Beklersin.
Sadece zaman geçer.
